بدهکاری یا بستانکاری کارمای من

✳️کارآموزی یا آموختن درس‌های زندگی (بدهکاری یا بستانکاری کارمای من)

🔹تابستان امسال شرکت ما، میزبان دانش آموزان هنرستان هوانوردی بود، در این دوره کارآموزی، طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده مقرر گردید، کارآموزان هر هفته در یکی از واحدها حضور داشته باشند.
هفته اول، امیر علی، امیر مهدی و مانی در واحد حسابداری میهمان من بودند.

🔹از همان روز اول پس از آشنایی، از علایق، ترس‌ها و نگرانی‌هایشان پرسیدم و از کارهای روزمره و برنامه‌هایی که داشتند حرف زدند.

🔹هرچه بیشتر آشنا می‌شدیم تمایل داشتم بیشتر با آنها حرف بزنم فرصت کوتاه بود و باید حرف‌هایی می‌زدم که هیچ وقت از پدر مادرشان نخواهند شنید این گونه آگاهی رساندن به نوجوانان، مطمئناً در ضمیر ناخودآگاهشان بارگذاری می‌شود تا در مراحل بعدی و گاه سخت زندگی، بتوانند از آن استفاده کنند.

همین صحبت ها، اگر چه گاهی،از طرف پدر و مادر گفته می شود اما ناگفته پیداست که بی تاثیر خواهد بود.

🔹آخر کدام پسر، دختری به حرف والدین خود گوش می‌دهد؟ اکثر حرف‌های والدین به در بسته ذهن نوجوانان و جوانان می‌خورد.

🔹این تلنگرها، مورد نیاز همه ماست، بیش از ۵۰ درصد رفتارهای ما در دل عادت‌ها انجام می‌شود و به آنها ناآگاهیم، بنابراین همین کارهای اشتباه که خود متوجه آن نیستیم جز آسیب چیز دیگری عایدمان نخواهد کرد .

🔹در این چند روز، فرایند کار و نحوه توزیع مدارک فنی را توضیح دادم تا به کارهای روتین آنها معنایی ببخشم و سعی کردم اطلاعاتی بدهم که مجبور شوند آن را به خاطر بسپارند، جالب اینکه، امیر علی پس از آنکه در واحد های فنی دیگر، دوره کارآموزی خود را به پایان رساند روز آخر نزد من آمد و از علاقه مندی خود به رشته حسابداری گفت.

🔹در این مدت بعضی از همکاران، اصلا با این نوجوانان صحبتی نکردند و  گاهی نیز همین کارآموزان، به کاری نکردن و استراحت ترغیب شدند.

✅واقعا بازی زندگی ما نیز مثل همین دوره کارآموزی این نوجوانان است یعنی در  مسیر زندگی با آدمهایی مواجه خواهیم شد که اصلا برای آنها مهم نیستیم و بعضی ها نیز  ما را به بازی، تفریح و هرزگی ترغیب می کنند و بعضی ها نیز، ذهن و طرز فکرمان را عوض می کنند. حال خودمان باید انتخاب کنیم کدامیک از آدم ها را برای دوستی انتخاب خواهیم کرد، انتخابی که یک مسیر طولانی با بیشمار احتمالات و نتایج عجیب و غریب را در بر خواهد داشت.

#روزنوشت